W dziczy [BakiSaku]

Kiedy słuchał jej bełkotu na temat nowych ziół leczniczych, którymi chciała podzielić się z uzdrowicielami z jego wioski, nie mógł przestać myśleć o innych rzeczach, które chciałby z nią zrobić, a które wyczerpałyby ich oboje. 

Gwałtowne idiosynkrazje [DeiSaku]

W wieku dwudziestu dwóch lat Sakura wiedziała, że jej życie zostanie zrujnowane przez sztukę. A jeśli nie przez nią samą, to przez artystów. A jeśli nie przez artystów w ogóle, to przez jednego konkretnego artystę. Artystę, którego prace były z gliny i gruzu.

Dużo ciemniejsze [DanzoSaku]

Sakura Haruno, dziewczyna, która nawiedzała jego przeszłość i była zbyt wyjątkowa, aby była prawdziwa, była kimś, kogo starannie unikał aż do dnia swojej śmierci. Nie znała go, widział to w jej oczach, w jej postawie, w tym wszystkim.

3.13. Ocean jest ciemny i głęboki

Przyciągnął ją do lekkiego, powolnego uścisku, a Sakura owinęła ramiona wokół jego szyi. Ukryła twarz w jego koszuli i próbowała odetchnąć z uczuciem uniesienia, które ją ogarnęło.

Teraz była bezpieczna, była tego pewna.

Wpływ [SasoSaku]

Będziesz moim ostatecznym arcydziełem, Sakuro.

3.12. Ocean jest ciemny i głęboki

— Kiedy z tobą skończę — powiedziała bez tchu — będziesz zrujnowany dla każdego innego. 

Zauroczenie w bibliotece [PeinSaku]

Nigdy wcześniej nie widziała takiego mężczyzny jak on, ale czytała o nich. 

Był zupełnie jak tajemniczy mężczyzna z książki, która tkwiła w jej uścisku.

Długa gra (zabierz mnie, zrób co chcesz) [KabuSaku]

Jest tam głód, przemoc, zapach żelaza i miedzi, okrutna i wredna rzeczywistość, która mieni się jak czyste diamenty i rozjaśnia ciemność, do której Sakura tak z natury ciągnie. Ona jest ćmą, a on jej płomieniem i chociaż wie, że powinna się bać, nie boi się.

Selekcja naturalna [ShikaSaku] cz. 4 (ostatnia)

— Dom? — mówi głośno, jej głos jest słaby i cichy jak u dziecka nawet dla jej własnych uszu.

— Tak, jesteśmy w domu. — Zapewnia nieustannie chłopak. — Wydostaliśmy się i wróciliśmy do domu, tak jak powiedziałaś.

Makabryczna melodia [HidaSaku] cz.2

    Zapomniała. Zapomniała o swoim bólu, zamieszaniu związanym z przyszłością i tym, gdzie obróciły się serca. Ten mężczyzna, który powinien być martwy, dał jej drugą szansę na życie. To było ironiczne, ale była na haju. Wysoko w ciemnej eksplozji wyzwolenia. Wysoko, wysoko w ciemnym powietrzu.