List miłosny [MorioSaku]

Uśmiechała się delikatnie, gdy leczyła jego ramię, mówiąc cicho, jej ręce delikatnie muskały jego, a zielony blask oświetlał jej postać, gdy patrzył na nią z podziwem. Nigdy wcześniej nie widział kogoś tak skupionego i zdeterminowanego, ale pomimo jej uwagi na jego ranie, wciąż udało jej się wciągnąć go w rozmowę, aby oderwać od niej jego uwagę.

OPOWIADANIE NIE NALEŻY DO MNIE, JEST TO TYLKO TŁUMACZENIE ISTNIEJĄCEGO FANFICTION

Autor: Stonemedusa

Tytuł oryginału: Love Letter (Iwa Nin/Sakura)

Link do oryginału: LINK

Była... piękna.

Była taka łagodna i miła w porównaniu ze innymi medykami, z którymi miał do czynienia, a on nawet rozważał, by nie przyjść z powodu tej twarzy.

Nie był zbyt odważnym człowiekiem, a słysząc te wszystkie okropne plotki o różowowłosym niebezpieczeństwie, które zaciekle strzegło swojego namiotu, prawie go odpędziły.

Ale nie, zacisnął zęby i poszedł, przełykając swój strach i czekając na swojego lekarza zgodnie z instrukcją. Był oślepiony, kiedy po raz pierwszy weszła, a światło za nią nadawało jej niemal anielskiego blasku.

Wiedział teraz, że to nie tylko światło. Była ogólnie promienna, jej uśmiech i jasne włosy, jej duże zielone oczy, wszystko nadawało jej wygląd nie z tego świata.

Więc siedział tam cicho, ze zmrożonym ciałem, gdy się uśmiechała i patrzyła na jego kartę, przedstawiając się i podchodząc.

Jak ktokolwiek mógł postrzegać tę dziewczynę jako zagrożenie? Nie była nim.

Uśmiechała się delikatnie, gdy leczyła jego ramię, mówiąc cicho, jej ręce delikatnie muskały jego, a zielony blask oświetlał jej postać, gdy patrzył na nią z podziwem. Nigdy wcześniej nie widział kogoś tak skupionego i zdeterminowanego, ale pomimo jej uwagi na jego ranie, wciąż udało jej się wciągnąć go w rozmowę, aby oderwać od niej jego uwagę.

Skąd pochodził?

Czy coś jeszcze bolało?

Co myśli o ich dotychczasowych staraniach wojennych?

Rozmawiali cicho przez nieco ponad trzy godziny, kiedy leczyła jego różne rany, temat przeskakiwał od jednej rzeczy do drugiej, a on jąkał się w odpowiedziach.

I kiedy go leczyła, jedyną rzeczą, jaka przyszła mu do głowy, było:

Jest… aniołem.

Nie zdawał sobie sprawy, że wymamrotał to głośno, dopóki nie spojrzała na niego nieśmiało, a na jej policzkach pojawił się rumieniec.

Prysnął stamtąd tak szybko, że był przekonany, że przełamał barierę dźwięku.

I choć próbował, nieśmiały ninja po prostu nie mógł wyrzucić jej z głowy.

Mógł być dla niej tylko przypadkowym ninja z Iwy, jednym z jej wielu pacjentów, ale dla niego szybko stała się wszystkim.

Była jego światłem w tych ponurych czasach, a jeśli nie mógł już z dumą walczyć o siebie lub swoją wioskę, to przynajmniej mógł walczyć o nią.

Walczyć o jej uśmiech i szczęście, walczyć o to, by przetrwały w tych trudnych czasach.

Może… może mógłby napisać do niej list? Coś, co mogłoby przekazać słowa, których nie był na tyle pewny siebie, żeby powiedzieć na głos?

Tak, wiem. Nie wiecie nawet, kto to do licha jest. Dla zaciekawionych - w trakcie wojny Sakura wyleczyła Morio, który się w niej zakochał. Ona jednak wyznała mu, że kocha innego, więc Morio odszedł.