Fragmenty [NaruSaku]

    - Nie jestem niepokonany, wiesz - mówi jej. W jego głosie jest pewna dojrzałość i smutek, który tak rzadko słyszy Sakura. W mgnieniu oka to zniknęło, a on znów uśmiecha się jak głupiec. 

    - Ale spokojnie, Sakura-chan. Gdybym potrzebował uleczenia, zawsze mam ciebie - robi ryzykowny krok i otacza ramionami jej talię, ściskając lekko.

OPOWIADANIE NIE NALEŻY DO MNIE! JEST TO TYLKO MOJE TŁUMACZENIE.

Autor: dxoverdt

Tytuł oryginału: Freagments

Link do oryginału: [LINK]

1.

    Był bezwietrzny zmierzch, kiedy Naruto i Sakura przechodzili przez bramę Konohy, wracając z misji. 

    - Hej, Sakura-chan - mówi z psotliwym uśmiechem - masz ochotę na sparing? 

    - Co? Właśnie wróćiliśmy z misji. Jestem zmęczona, głodna i brudna. - odpowiada zirytowana. - Nie.

  - Och, chcę tylko nauczyć się dobrej obrony przeciwko twojej potwornej sile! - uśmiecha się szelmowsko, ale ona tego nie zauważa. 

    Jej brew drży. Blondyn uderzył w jej czuły punkt. - Nie nazwywaj tego potworną siłą, kretynie! - krzyczy z furią, dodając Shannaro, kiedy celuje w niego pięściami. Był to bezpośredni cios, ale Naruto znika w kłębach dymu. 

    - Wracaj tu, idioto! - krzyczy. 

     Więc się sparują. 
2. 

    Kiedy jej koledzy z drużyny opuścili Konohę, Sakura postanowiła zostać lepszym ninja, ucząc się wszystkiego. Spędzała niezliczone godziny w bibliotece, czytając, pochłaniając i zapamiętując wszystkie, nawet najdrobniejsze szczegóły książek. 

    Robi to, co wychodzi jej najlepiej; przechowuje informacje. 

    Kiedy więc trafia na lukę w historii przywódców Konohy, maszeruje do Godaime i domaga się odpowiednich dokumentacji. 

    Tsunade patrzy na nią oceniającym spojrzeniem i dochodzi do wniosku, iż nadszedł czas, aby Sakura poznała prawdę. 

    - Masz - mówi następnego dnia i rzuca na kolana Haruno stary zwój z symbolem ognia i imieniem Saindaime. - Wszystko, co chcesz wiedzieć o Czwartym jest tutaj. 

3.

    - Hej, Sakura, co to jest? 

    - Ale co? - pyta, gdy ręcznik zsuwa się z jej talii, a ona i Ino wchodzą do gorącego źródła. 

    - To na twoim ramieniu - odpowiada Yamanaka. 

    - Nic - mówi, nawet nie patrząc. 

    - To nie jest nic - blondynka pochyliła się, aby przyjrzeć się bliźnie - Wygląda prawie jak ślady pazurów... 
    Sakura zanurza się głębiej w wodzie. 

    - Wiesz, Sai się o ciebie dopytywał - mówi Sakura. 

    - Co? Naprawdę? - Ino cofnęła się, patrząc na przyjaciółkę z nadzieją w oczach. Poprzedni temat został skończony. - Co on o mnie mówił?

4. 

    - Sakura-chaaaaaaan - jęczy Naruto. 

    - Przestań marudzić - karci go - to twoja wina, że używasz zbyt dużo chakry. Masz szczęście, że jestem w pobliżu i mogę cię wyleczyć. 

    Naprawia jego złamane ramię i pompuje zieloną chakrę w spuchnięte ciało. Zauważa, że chakra Kyuubi też zaczyna leczyć rany, jednak robi to dość ospale. 

    - Co robiłeś? Nawet chakra Kyuubi'ego działa powoli - mówi zaniepokojona. 

    - Tenowałem - odpowiada rzeczowo. 

    Sakura przewraca oczami. Oczywiście, a co innego mógłby robić? 

    - Musisz na siebie bardziej uważać - mówi. - Nie zawsze będę w pobliżu, wiesz?

    - Hej, Sakura-chan - odpowiada Naruto. - Wiesz, co by sprawiło, że poczuję się lepiej?

   - C...- nie zdążyła zapytać. Jego pocałunek jest ciepły, mokry i niechlujny, z nutą miso. Jest całkowicie zaskoczona. 

    - Smakuje jak ramen - mamrocze, po czym wraca do zmysłów i zdaje sobie sprawę, że powinna zbić twarz blondyna w ziemię. 

    - Hej, Sakura-chan - uśmiecha się złośliwie, niczym małe dziecko, któremu udało się zrobić najlepszy dowcip świata. - Chcesz więcej ramen? 

    Naruto spędza kolejne dwa tygodnie w szpitalu.

5.

    - Och - mówi spokojnie sama do siebie. - Cóż, to ma sens. 
    Sakura odkłada dziennik Trzeciego i decyduje, że zdobyła dość informacji jak na jeden dzień. 

6.
    - Czy to boli?

    - Co boli? - pyta zdezorientowany Naruto. 

    - Kyuubi. Kiedy przejmuje twoje ciało - mówi, może trochę zbyt nieśmiało. Jej myśli wracają do sytuacji na moście, nieświadomie łapiąc się za ranne ramię. 

    Na twarzy Naruto pojawia się charakterystyczny, szeroki uśmiech. - Jesteś głupia, Sakura-chan - mówi, przerywając na chwilę, by pomyśleć. - Niezupełnie. Jestem zazwyczaj zbyt wściekły, by to zauważyć. 
    Blondyn drapie się po karku, mrużąc oczy i uśmiechając się nerwowo. 

    - Cóż, jako medyczny ninja, ważne jest, abym wiedziała o takich rzeczach. - mówi z pewną dozą pewności siebie w głosie - Jak jego chakra wchodzi w interakcję z twoim ciałem. 

    - Och. - mówi, nie do końca pewien, co ma powiedzieć. 

    - To imponujące, jak zawsze cię leczy. To tak, jakbyś miał wbudowanego w siebie medyka. 
Naruto zatrzymuje się i patrzy na nią z powagą. 

    - Nie jestem niepokonany, wiesz - mówi jej. W jego głosie jest pewna dojrzałość i smutek, który tak rzadko słyszy Sakura. W mgnieniu oka to zniknęło, a on znów uśmiecha się jak głupiec. 

    - Ale spokojnie, Sakura-chan. Gdybym potrzebował uleczenia, zawsze mam ciebie - robi ryzykowny krok i otacza ramionami jej talię, ściskając lekko. 

    - Tak, masz - odpowiada. 
    Zamiast go uderzyć, pozwala mu się przytulić. 

7. 

    Później zrozumiała, jak wielka była różnica między jej poziomem umiejętności, a Naruto. To było coś, co wiedziała, ale nigdy nie rozumiała.

    Sparing wreszcie się skończył. Naruto przygniótł swoją zmęczoną przeciwniczkę do ziemi. Jest ciężki, oddycha nierówno, drażniąc jej szyję. To przyjemnie uczucie, kontrastujące z chłodem tej nocy. 

    - Wygrałem! - deklaruje z dumą, przewracając się na plecy i wspierając się na łokciach. 

    Tak,on zwycięża. Sakura jest całkowicie wyczerpana. Długa misja, a następnie walka z Naruto. Zastanawiała się, skąd bierze się jego energia. 

    - Hej, Sakura-chan? - pyta, ledwo oddychając. - Masz ochotę na ramen?

    Patrzy w niebo i migoczące gwiazdy. - Jest za późno - mówi, z trudem łapiąc oddech. - Ichiraku jest już zamknięte. 

    - Wiem - uśmiecha się. 
    Spogląda na niego i widzi jak pochyla się w jej stronę z dziabelskim uśmieszkiem. 

    - Och. - wreszcie zrozumiała. Sakura zdaje sobie sprawę, że Naruto może być niesamowicie inteligentny i sprytny, jeśli tego chce. 

8.

    Naruto powiedział kiedyś Sakurze, że nie jest niezwyciężony. 

    Haruno zastanawiała się, dlaczego przypomniało jej się to właśnie teraz, kiedy leżała na ziemi, zakrwawiona i połamana. Akatsuki ich pokonało. Całą grupę, poza Naruto. Jego oczy są dzikie, chakra Kyuubiego płynie swobodnie z jego ciała i słabo słyszy, jak krzyczy - Nie waż się znów dotknąć Sakurę!

    On walczy. O życie, o przyjaciół, o uznanie i obietnicę życia. 
    Gdy traci przytomność, wie, że Naruto wygra. Nadal ma niedokończone sprawy w życiu i nadal ma ją. 

    Naruto powiedział, że nie jest jest niezwyciężony. Jednak Sakura uważa, że jest. 

9. 
    - Więc - mówi Sai - Czy widziałaś już jego penisa?

    Sakura opiera się chęci wyczyszczenia baru twarzą Saia, podczas gdy Naruto dławi się kęsem ramen. 

    - A co, jeśli tak? - odpowiada Uzumaki, a kilka makaronów zwisa z jego ust. Sakura zastanawia się, jak mógł tak szybko dojść do siebie, nie dusząc się przy tym. - Narysujesz na ten temat obrazek w swoim małym szkicowniku? 

    - Już to zrobiłem - mówi Sai - To niesamowite, jak szybko rozprzestrzeniają się tutaj informacje. Teraz rozumiem, dlaczego Sakura tak bardzo lubi ramen. 

    Sakura blednie. 

10. 
    Jest prawie północ, kiedy wracają ze szkolenia. 

    - Hej, Sakura-chan. Masz ochotę na ramen?

Szybkie tłumaczonko, które ogarnęłam jeszcze przed wyjazdem, żebym znów nie publikowała w środku nocy. Dajcie znać co myślicie o tej parce (kanon, kanon, kanon).